فیلم دیدن یک ضیافت است
تاریخ انتشار: ۲۳ آذر ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۲۸۸۹۹۹
داریوش فرهنگ در ابتدای صحبت‌های خود گفت: از سال ۱۹۹۵ و زمانی که برادران لومیر در یک کافه زیرزمینی، فیلم یک حلقه‌ای خود به نام «ورود قطار به ایستگاه» را به نمایش گذاشتند، سینما آغاز شد. اتفاقی جذاب و بهت آور که بر روی تماشاگران تاثیر ویژه‌ای داشت به گونه‌ای که سر خود را خم کرده و یا پشت صندلی‌ها پنهان می‌شدند تا از تصادف با قطار در امان بمانند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
وی ادامه داد: سینما به مثابه قطاری است که قصد ایستادن ندارد و همچنان در میان ایستگاه‌های مختلف در حرکت است و افراد تنها یک بار فرصت سوار شدن دارند و کسانی که پیاده می‌شوند، دیگر نمی‌توانند به مسیر ادامه دهند. حرکت این قطار درست مانند زندگی است و از مسیر‌ها و ایستگاه‌های مختلف عبور می‌کند و در این میان، عده‌ای سوار و برخی دیگر پیاده می‌شوند و این قطار از دل تاریخ سینما عبور می‌کند.
فرهنگ بیان کرد: در طول این مسیر طولانی، به سینمای صامت رسیدیم که چند نابغه در آن مشغول هنرنمایی بودند. از جمله «چارلی چاپلین»، «هارولد لوید» و «باستر کیتون» که با خلاقیتی مثال زدنی، آثاری را پدید آوردند. دیدن هر لحظه از فیلم‌های چاپلین پر از خلاقیت، شگفتی و زیبایی است. چنین ظرافت‌هایی اتفاقی نیستند، بلکه این افراد از نوابغ و دارای شگرد‌های شخصی هستند و برای همین همیشه ماندگار خواهند بود.
وی ادامه داد: قطار سینما همچنان در حال حرکت است و به ایستگاه‌های مختلفی می‌رسد که دیگر قهرمانان مدافع مظلومین، پاسخگو نیستند. در نتیجه مسئله ضد قهرمان در حیطه شخصیت پردازی به وجود آمد و بازیگرانی، چون «رابرت دنیرو» و «آل‌پاچینو» به این حرفه رونق دادند. این بزرگان به همراه افرادی، چون کلینت ایستیوود همچنان کار می‌کنند و این هنر را اعتبار می‌بخشند.
فرهنگ تاکید کرد: سوال مهم این است که برای ماندگاری در تاریخ سینما، چه باید کرد تا به نیکی از ما یاد شود؟ با هر اندازه از اندوخته‌ای که همراه داریم باید به دنبال راهی برای معنا بخشیدن به زندگی باشیم. وظیفه هنرمند در وهله اول این است که چیزی به این جهان بیفزاید و تلاش کند تا چیزی از آن نکاهد.
فرهنک افزود: شعار اصلی ما در هر شکلی از بازیگری نباید فراموش شود. این شعار عبارت است از سوال‌هایی نظیر «چه می‌گوییم؟ چه می‌شنویم؟ به که می‌گوییم؟ چگونه می‌گوییم؟ چرا می‌گوییم؟ کجا می‌گوییم؟ چه می‌شونیم؟ از که می‌شنویم؟ چگونه می‌شنویم؟ چرا می‌شنویم؟ کجا می‌شنویم؟». هر کدام از این جملات جهانی دارد که کلید واژه بازیگری است و اگر آنها را رعایت نکنیم، بازیگر خوبی نخواهیم شد.
وی ادامه داد: باید تا ابد بیاموزیم و آنکس که فکر کند همه چیز را می‌داند و دانسته‌هایش کافی است، آغاز سقوط او اتفاق می‌افتد.
وی با ذکر خاطره‌ای از دوران دانشجویی خود گفت: در سال‌های جوانی من پوستری از مارلون براندو را پیدا کرده و در خانه آن را کنار آینه گذاشته بودم و مرتب ظاهر او را با خود مقایسه می‌کردم و تلاش داشتم حتی مدل موی او را تقلید کنم. براندو معمولا در دیالوگ با بازیگر مقابل، دیر به سوال‌ها پاسخ می‌داد و من سعی می‌کردم تا شیوه حرف زدن او را تقلید کنم. تا اینکه روزی متوجه شدم من شباهتی با براندو ندارم و به خود گفتم «خوب یا بد، تو برو خود را باش…». فعالیت هنری همیشه از تقلید شروع می‌شود، اما اگر قرار باشد در همان جا متوقف شود، همیشه فرد بهتری از شما وجود خواهد داشت.
فرهنگ خاطرنشان کرد: برای انجام هیچ کاری در بازیگری عجله نکنید و آهسته و پیوسته حرکت کرده و اعمال را انجام دهید. از همان ابتدای پلان باید تلاش کنیم توجه بیننده را به خود جلب کنیم و حواس خود را بر عملی که در حال انجام آن هستیم متمرکز کنیم.
وی افزود: فیلم دیدن یک ضیافت است و ما شما را دعوت می‌کنیم تا ما را ببینید. یک ضیافت باید دارای لحظه‌هایی درخشان باشد و در غیر اینصورت فایده‌ای نخواهد داشت. توجه داشته باشید که محاوره با دیالوگ متفاوت است. محاورات روزمره نباید وارد ساحت دیالوگ شود. هرگز نباید از فردی که دیالوگ‌های محاوره را ادا می‌کند، نمای کلوز آپ گرفت. هیچکاک در تمام زمینه‌ها استاد مسلط سینما است. او می‌گوید اگر بمبی زیر میز باشد و کسی به آن اشاره کند، این اتفاق به کار درام نمی‌آید، بلکه صورت صحیح این است که شخصیت‌ها از وجود آن آگاهی نداشته باشند.
در سینما تنها متکی به انتقال پیام نباشید
فرهنگ با بیان اینکه مهمترین مسئله در بازیگری «چگونه گفتن» است، ادامه داد: شما به عنوان بازیگر هر حسی را که بیان می‌کنید، به نفر مقابل منتقل می‌شود. در فیلم‌ها گاهی با وضعیتی رو به رو می‌شوم که بازیگران ارتباط و درک درستی نسبت به یکدیگر نداشته و فقط دیالوگ‌های خود را حفظ کرده و ادا می‌کنند. این شیوه بدترین نوع بازیگری است. در فیلم نباید تنها معطوف به انتقال پیام‌های گوناگون باشیم. کودک پنداشتن مخاطب کار غلطی است که این روز‌ها تلویزیون آن را انجام می‌دهد. مخاطب دارای شعور و بینش است و باید نوشته بی جان روی کاغذ را، به طریقی روح و طراوت بخشید. باید محاوره به دیالوگ تبدیل شود و سعی کنید این مهم را در نوشته‌های خود اعمال کنید.
داریوش فرهنگ در بخش پایانی صحبت‌های خود در این کارگاه که بیش از سه ساعت به طول انجامید، بیان داشت: در سینما، هر پلان نویدی برای پلان بعدی است و شما را به دنبال کردن ادامه قصه دعوت می‌کند. در عین حال هر پلان، کامل کننده پلان قبلی است و اجزا در کنار یکدیگر قرار گرفته و یک صحنه را به وجود می‌آورند و صحنه‌ها، سازنده سکانس خواهند بود.
باشگاه خبرنگاران جوان فرهنگی هنری سینما و تئاترمنبع: باشگاه خبرنگاران
کلیدواژه: داریوش فرهنگ موزه سینما سینمای ایران
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۲۸۸۹۹۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
کنایه بایدن به ترامپ: با یک بچه ۶ ساله رقابت می‌کنم
ضیافت شام پر زرق و برق جو بایدن، رئیس جمهوری آمریکا با خبرنگاران و سیاستمداران و کمدین‌های سرشناس شنبه شب در حالی برگزار شد که مخالفان جنگ غزه در بیرون سالن شعار می‌دادند.
به گزارش یورونیوز، در حالی که بسیاری از میهمانان در میان شعار‌های «شرم بر شما» و «فلسطین را آزاد کنید»، خود را به محل رویداد رساندند، جو بایدن از در دیگری به مراسم رسید و در طول سخنرانی‌اش هیچ اشاره‌ای به جنگ اسرائیل با حماس نکرد.
روز شنبه ۲۷ آوریل (۸ اردیبهشت) معترضان در بیرون محل برگزاری مراسم در هتل هیلتون واشنگتن تجمع کرده بودند و تصاویر ۱۲۵ خبرنگار کشته شده در جنگ غزه را در بیرون ساختمان به نمایش گذاشتند.
معترضان یک پرچم بزرگ فلسطین را نیز از پنجره‌ای بر روی نمای بیرونی هتل به نمایش درآوردند.
اما شرکت‌کنندگان در ضیافت سالانه رئیس جمهوری نیز حرفی از جنگ غزه نزدند. بایدن نیز از این فرصت تنها برای شوخی و هشداردهی در مورد مبارزه دونالد ترامپ برای بازپس‌گیری منصب ریاست جمهوری استفاده کرد.
او در بخشی از سخنانش با اشاره به رئیس جمهوری پیشین آمریکا، او را «دون چُرتی» نامید و گفت: «بله، سن هم مطرح است. من آدم بالغی هستم که دارم با یک بچه شش ساله رقابت می‌کنم.»
«چرتی» لفظی است که دونالد ترامپ برای خود بایدن به کار می‌برد.
بایدن ۸۱ ساله افزود: «معاون من در واقع از من حمایت می‌کند، اما مایک پنس، معاون پیشین ترامپ، ازتأیید او برای نامزدی در انتخابات خودداری کرده است.»
وی در سخنرانی ده دقیقه‌ای‌اش، با اشاره به خطر روی کار آمدن دوباره ترامپ ۷۷ ساله، بخش مهمی از اظهارات غیرشوخی‌اش را به «تهدید جدی علیه دموکراسی» اختصاص داد. او با یادآوری پرونده اتهامی ترامپ در پیوند با پرداخت حق‌السکوت به استورمی دنیلز، هنرپیشه پورن، گفت: «دونالد اخیرا روز‌های سختی را پشت سر گذاشته است که می‌شود اسمش را گذاشت طوفانی.»
«استورمی» در زبان انگلیسی به معنی «طوفانی» است.
دونالد ترامپ که بر خلاف سنت رایج، هیچ گاه در طول حضورش در کاخ سفید این مراسم شرکت نمی‌کرد، در ضیافت شنبه شب نیز حضور نداشت.
در این مراسم، یکی از معدود موارد اشاره به جنگ غزه از سوی کلی اودانل، رئیس انجمن خبرنگاران مطرح شد که به طور گذرا کشته شدن حدود صد خبرنگار در جنگ ۶ ماهه اسرائیل علیه حماس در غزه را یادآوری کرد. اودانل در شبی که تا حد زیادی به روزنامه‌نگاری اختصاص داشت، از خبرنگارانی که در سرتاسر جهان بازداشت شده‌اند، از جمله ایوان گرشکویچ در روسیه و آستین تایس که گمان می‌رود در سوریه بازداشت شده باشد، یاد کرد. خانواده‌های هر دو خبرنگار مانند ضیافت‌های قبلی در این مراسم حضور داشتند.
سازمان‌دهندگان تظاهرات در بیرون هتل هیلتون گفتند که هدف آنها جلب توجه به تعداد بالای روزنامه‌نگاران فلسطینی و سایر روزنامه‌نگاران عرب است که از زمان آغاز جنگ در ماه اکتبر توسط ارتش اسرائیل کشته شده‌اند. بیش از ده‌ها روزنامه‌نگار در غزه هفته گذشته نامه‌ای نوشتند و از همکاران خود در واشنگتن خواستند که این ضیافت شام را به طور کامل تحریم کنند.
در آن نامه آمده بود: «تلفاتی که صرفا به خاطر انجام وظایف خبرنگاری به ما تحمیل می‌شود، سرسام‌آور است. ما در معرض بازداشت، بازجویی و شکنجه توسط ارتش اسرائیل هستیم، همه این‌ها به دلیل "جنایت" صداقت روزنامه‌نگاری است.»
خودکشی از رزیدنتها به پزشکان رسیده؛ چرا دکتر سمیرا آلسعیدی خودکشی کرد؟/ «خودکشی پزشکان بهمثابه یک انتحار اجتماعی است»